Het gevoel van erbuiten staan en anders te zijn
Het gevoel van erbuiten staan en anders te zijn, de moeite met verbinding is voor veel snelle denkers de grootste uitdaging en worsteling in hun leven.
Het is alsof ik een andere taal spreek
Gelukkig heb ik inmiddels veel fijne gelijkgestemden om me heen, waar ik mezelf bij kan zijn. Door wie ik gezien en gehoord word.
Maar ook ik ontkom er natuurlijk niet aan af en toe tussen mensen te verkeren waar ik niet tussen pas.
Ongemakkelijk, eenzaam, verdrietig; een greep uit mijn emoties op zulke momenten.
Het is alsof ik een andere taal spreek. Mijn vragen zijn anders dan die van de anderen, mijn antwoorden ook. Wanneer ik een grap maak, lacht er niemand of begrijpen ze me verkeerd. Uiteindelijk werkt dat gevoel van anders zijn in alles door.
Verbinding; dat is wat ik mis
Een overeenkomst in manier van leven of interesses, eenzelfde soort baan, kind in eenzelfde soort situatie; dat zijn voorbeelden van overeenkomsten waardoor je een raakvlak kunt voelen met iemand. Of dus niet…
Daarnaast speelt de intelligentie een belangrijke rol voor hoe diep en snel je kunt gaan in de communicatie. Dat is net zo belangrijk. Anders is het gevoel van verbinding ook snel weer voorbij.
Het kost heel veel energie niet mezelf te kunnen zijn
De inhoudsloze, oppervlakkige gesprekken in de pauzes bij de koffiemachine of tijdens familiemomenten; ik ga maar even naar het toilet of een blokje om. Het kost heel veel energie niet mezelf te kunnen zijn.
Beleefdheid; dat is wat ik voel als ik in een dergelijke setting ben. Mensen maken uit beleefdheid een praatje met elkaar. Waarschijnlijk is dat voor anderen ook alles wat nodig is; gewoon aardig zijn en een gesprekje hebben over het weer of verkeer.
Voor mij is dat niet voldoende. Ik heb diepgang nodig om verbinding te voelen. Een gesprek moet ergens over gaan; over iets wezenlijks, iets waar je niet in 10 minuten over uitgepraat bent. Want dan valt weer die akelige ongemakkelijke stilte.
Verbinding zet mij in mijn kracht
Stiltes zijn er gek genoeg nooit wanneer ik verbinding heb met ontwikkelingsgelijken. Een half uurtje kletsen? Dat is onmogelijk! Wanneer de energie moeiteloos stroomt, bestaat er geen tijd meer en stromen de woorden uit mijn mond en de ander begrijpt precies wat ik bedoel. Andersom idem. Netwerkgesprekken met een ‘collega’ duren gemakkelijk 2 tot 3 uren. Met vrienden eveneens. Een moeiteloos eerste contact!
Verbinding zet mij in mijn kracht. Dagen kan ik teren op dergelijke gesprekken en contacten.
Gelukkig maar, want dat zorgt voor balans. Balans tussen passen en niet passen, tussen gezien en gehoord worden en in mijn kracht staan en leeglopen op anders zijn.
Bewuste keuzes maken
Ik kies er heel bewust voor niet onnodig in niet passende gezelschappen te verkeren.
Waarom zou ik mijzelf dat verdriet, die ongemakkelijkheid en het gevoel van eenzaamheid aandoen als ik de keuze heb dat niet te hoeven ervaren?
Vraag aan jou
Hoe bewust ben jij je van de keuzes die je altijd en overal kunt maken?
En kies je dan ook voor wat goed is voor jou?